Struktur perbualan dalam filem Anak Bapak
Perbualan merupakan peristiwa bahasa yang berlaku dalam masyarakat sama ada secara semula jadi atau dirancang. Antara unsur yang mempengaruhi sesuatu peristiwa bahasa itu ialah suasana, latar belakang penutur, sistem panggilan, intonasi dan konteks makna yang melatari perbualan tersebut. Denga...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Thesis |
| Language: | Malay |
| Published: |
2015
|
| Subjects: | |
| Online Access: | http://psasir.upm.edu.my/id/eprint/71050/1/FBMK%202015%20100%20IR.pdf |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Perbualan merupakan peristiwa bahasa yang berlaku dalam masyarakat sama ada secara
semula jadi atau dirancang. Antara unsur yang mempengaruhi sesuatu peristiwa bahasa
itu ialah suasana, latar belakang penutur, sistem panggilan, intonasi dan konteks makna
yang melatari perbualan tersebut. Dengan menggunakan perbualan watak dalam filem
Anak Bapak pada tahun 1968, objektif kajian ini akan membincangkan struktur
perbualan yang berlaku dalam filem Anak Bapak. Secara kebiasaannya penonton
beranggapan perbualan yang berlaku dalam filem Anak Bapak berdasarkan kepada skrip
yang telah disediakan. Walau bagaimanapun, kebolehan dan keupayaan barisan pelakon
dalam filem tersebut dalam mengujarkan dialog secara spontan sehingga sesuatu
perbualan itu tampak semula jadi juga tidak dapat dinafikan. Hal ini kerana, perbualan
merupakan suatu peristiwa bahasa yang semula jadi di mana terakam sosiobudaya
masyarakat penuturnya. Analisis dibuat berdasarkan pendekatan struktur perbualan yang
dikemukakan oleh Asmah Haji Omar (2010). Sementara itu, kajian berkenaan perbualan
daripada ahli bahasa lain seperti Tsuda (1980), Don H. Zimmerman (1992), Schiffrin
(1994), Adrian Akmaijan (1997) dan Idris Aman (2010) akan dimanfaatkan dalam
perbincangan. Kaedah penyelidikan yang digunakan ialah kajian kepustakaan,
pemerhatian audio dan teks dan analisis teks. Dapatan kajian menunjukkan setiap
perbualan itu mempunyai strukturnya daripada pembuka sehinggalah penutup perbualan.
Perbualan dalam filem P.Ramlee menggunakan bahasa pertuturan masyarakat seharian
seperti mana perbualan yang berlaku dalam filem Anak Bapak. Oleh sebab itu,
sebahagian besar filemnya diterima baik oleh segenap lapisan masyarakat dan dalam
masa yang sama penggunaan bahasanya melambangkan kehalusan dalam berbicara.
Walaupun filem yang dipaparkan adalah untuk tontonan, namun bahasa yang semula
jadi ini sebenarnya amat bermanfaat bagi kajian linguistik yang tepat. Dengan adanya
kajian sebegini, bahasa dalam filem dapat ditingkatkan mutunya dan dalam masa yang sama kajian linguistik, yang memberi tumpuan kepada bahasa yang dituturkan oleh
penuturnya boleh ditambah baik di masa hadapan. |
|---|